Endorfinen roepen meestal associaties op met pijn of genot, zoals het eten van chocolade. Maar de werking van endorfine is veel ruimer.                                        

Het endorfinesysteem moduleert meer dan honderd lichaamsfuncties. Zo zorgt endorfine voor vrijgave van dopamine en insuline en vermindert ze allergische reacties en voedselovergevoeligheden.

Endorfine is het snelst werkende antistress- hormoon. Het is een natuurlijk antidepressivum en een natuurlijke angstremmer. Endorfine beschermt ons bovendien tegen ouderdomsverschijnselen en kanker. Deze stof speelt een belangrijke rol in socialisatie, leerprocessen en zingeving van het leven. Mensen met een verminderde endorfinegevoeligheid ervaren vaak dat ze iets tekortkomen in het leven. Dit gevoel compenseren ze bijvoorbeeld door meer te eten, harder te werken of drugs te gebruiken. Zo hopen ze het ‘lege’ gevoel te verzachten.

Het endorfinesysteem is een netwerk van verschillende receptoren, waarop zich morfineachtige stoffen (opioïden) hechten. Deze opioïden kunnen van lichaamseigen (bv. endorfine) of lichaamsvreemde (bv. exorfinen uit voeding) oorsprong zijn. De endorfinereceptoren bevinden zich in het hele lichaam. De grootste concentraties zijn te vinden in de hersenen, de huid, het maag-darmkanaal, de lymfocyten, het beenmerg en het ruggenmerg.

Het endorfinesysteem is in de eerste plaats een modulator. Dit betekent dat het endorfinesysteem de werking van verschillende neurotransmitters, hormonen, immuuncellen, ontstekingsstoffen en genen activeert en remt. Daarnaast is endorfine betrokken bij diverse processen; kanker, stressweerstand, neurogenese, celherstel, het opruimen van oxidatieve stress, vruchtbaarheid, anti-aging, pijnmodulatie, zintuiglijke prikkels, motoriek, geheugen, maagzuur- en thermoregulatie bij fysieke stress.

Het endorfinesysteem activeert het dopaminebeloningssysteem, de insulinehuishouding, de stressweerstand en het immuunsysteem. Dit verklaart waarom zo veel mensen met ADD/ADHD, ASS en andere psychische problemen te kampen hebben met andere aandoeningen die verband houden met de werking van endorfine.

Exorfinen

Exorfinen zijn morfine-achtige eiwitten uit gluten, zuivel, soja, spinazie en schimmels. Sommige van deze exorfinen, zoals bijvoorbeeld caseïne-exorfinen zijn 10 keer krachtiger dan een gelijke hoeveelheid morfine.

In een studie naar het effect van bijvoorbeeld pasta meldde Dr. Stuknytė

We were surprised to find such a high amount of C5 in some of the pasta samples. We still don’t know what effect this amount could have, but it’s plausible that it could have a potential opioid effect in humans.

Ze veroorzaken op termijn (althans bij mensen met een exorfinen-belasting) een progressieve ongevoeligheid van het endorfine/dopamine beloningssysteem en het immuunsysteem.                

 Exorfinen worden afgebroken door het DPP-IV enzym. De oorzaak van een exorfinen-belasting is een verminderde werking van het DPP-IV enzym. Dit kan door verschillende factoren worden veroorzaakt. Sommige mensen zijn alleen overgevoelig voor soja-exorfinen, anderen voor gluten- of caseïne-exorfinen. Exorfinen kunnen door middel van een exorfinen urineonderzoek bepaald worden.     

Het DPP-IV enzym  

Het DPP-IV enzym is een multifunctioneel eiwit met meer dan 65 functies. Het is vooral actief op de membranen van diverse lichaamscellen. Als enzym staat het in voor de afbraak van exorfinen, endorfine en tientallen andere stoffen. Door de exorfinen af te breken beschermt het DPP-IV enzym de endorfine receptoren tegen een opioïde belasting.

Deze belasting zorgt er namelijk voor dat er na verloop van tijd een endorfine resistentie ontstaat. Op deze manier beschermt het DPP-IV enzym andere functies van het endorfinesysteem zoals de werking van dopamine, insuline, cortisol en de immuuncellen.
Andere functies zijn: DNA en celherstel, immuun regulatie, preventie en herstel van kanker, anti-AIDS functie en bescherming tegen histamine en allergieën.

Wat kan ik doen om de werking van het DPP-IV enzym te verbeteren?

1.       Exorfinen verminderen of elimineren

2.       Supplementen nemen met een DPP-IV werking en/of stimulatie van het het DPP-IV gen

3.       Overschakelen op biologische voeding

4.       Geneesmiddelen en andere (chemische) stoffen die het enzym remmen vermijden

NB:   De aanmaak van het DPP-IV enzym wordt gereguleerd door het
         DPP-IV gen. Sommige mensen hebben een DPP-IV gen mutatie
         waardoor ze minder dan 1% van de normale enzym hoeveelheid aanmaken.

Naast DPP-IV om resistentie van de endorfine receptoren te voorkomen is er ook een andere manier. De Amerikaanse neuroloog dr. Bihari ontdekte dat Naltrexone (in hogere dosis van 50 mg juist gebruikt om de opoïd receptor te blokkeren) bij een lage dosis (meestal 1,5 tot 4,5 mg) maar kort aan de opioïd-receptoren bindt, waardoor het lichaam driemaal zoveel endorfinen gaat aanmaken (= rebound-effect). Daarbij nemen de receptoren in aantal toe en worden ze tevens gevoeliger voor endorfinen. Dit heeft tot gevolg dat het endorfinen-systeem enorm wordt geactiveerd of hersteld.